-----Asa Di Vaar Extract-----

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਿਆਰੇ ਆਇ ਮਿਲੁ ਮੈ ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨੇ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
gurmukh piaare aai mil mai chiree vichhu(n)ne raam raaje ||
O my Love, come and meet me as Gurmukh; I have been separated from You for so long, Lord King.

ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਬਹੁਤੁ ਬੈਰਾਗਿਆ ਹਰਿ ਨੈਣ ਰਸਿ ਭਿੰਨੇ ॥
meraa man tan bahut bairaagiaa har nain ras bhi(n)ne ||
My mind and body are sad; my eyes are wet with the Lord's sublime essence.

ਮੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਪਿਆਰਾ ਦਸਿ ਗੁਰੁ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਮਨੁ ਮੰਨੇ ॥
mai har prabh piaaraa dhas gur mil har man ma(n)ne ||
Show me my Lord God, my Love, O Guru; meeting the Lord, my mind is pleased.

ਹਉ ਮੂਰਖੁ ਕਾਰੈ ਲਾਈਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕੰਮੇ ॥੩॥
hau moorakh kaarai laieeaa naanak har ka(n)me ||3||
I am just a fool, O Nanak, but the Lord has appointed me to perform His service. ||3||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਹਉ ਵਿਚਿ ਆਇਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥
hau vich aaiaa hau vich giaa ||
In ego they come, and in ego they go.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਜੰਮਿਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਮੁਆ ॥
hau vich ja(n)miaa hau vich muaa ||
In ego they are born, and in ego they die.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਦਿਤਾ ਹਉ ਵਿਚਿ ਲਇਆ ॥
hau vich dhitaa hau vich liaa ||
In ego they give, and in ego they take.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਖਟਿਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥
hau vich khaTiaa hau vich giaa ||
In ego they earn, and in ego they lose.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਚਿਆਰੁ ਕੂੜਿਆਰੁ ॥
hau vich sachiaar kooRiaar ||
In ego they become truthful or false.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਵੀਚਾਰੁ ॥
hau vich paap pu(n)n veechaar ||
In ego they reflect on virtue and sin.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਅਵਤਾਰੁ ॥
hau vich narak surag avataar ||
In ego they go to heaven or hell.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਹਸੈ ਹਉ ਵਿਚਿ ਰੋਵੈ ॥
hau vich hasai hau vich rovai ||
In ego they laugh, and in ego they weep.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਭਰੀਐ ਹਉ ਵਿਚਿ ਧੋਵੈ ॥
hau vich bhareeaai hau vich dhovai ||
In ego they become dirty, and in ego they are washed clean.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਜਾਤੀ ਜਿਨਸੀ ਖੋਵੈ ॥
hau vich jaatee jinasee khovai ||
In ego they lose social status and class.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਮੂਰਖੁ ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਿਆਣਾ ॥
hau vich moorakh hau vich siaanaa ||
In ego they are ignorant, and in ego they are wise.

ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਾ ॥
mokh mukat kee saar na jaanaa ||
They do not know the value of salvation and liberation.

ਹਉ ਵਿਚਿ ਮਾਇਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਛਾਇਆ ॥
hau vich maiaa hau vich chhaiaa ||
In ego they love Maya, and in ego they are kept in darkness by it.

ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਕਰਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇਆ ॥
haumai kar kar ja(n)t upaiaa ||
Living in ego, mortal beings are created.

ਹਉਮੈ ਬੂਝੈ ਤਾ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ॥
haumai boojhai taa dhar soojhai ||
When one understands ego, then the Lord's gate is known.

ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣਾ ਕਥਿ ਕਥਿ ਲੂਝੈ ॥
giaan vihoonaa kath kath loojhai ||
Without spiritual wisdom, they babble and argue.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੀ ਲਿਖੀਐ ਲੇਖੁ ॥
naanak hukamee likheeaai lekh ||
O Nanak, by the Lord's Command, destiny is recorded.

ਜੇਹਾ ਵੇਖਹਿ ਤੇਹਾ ਵੇਖੁ ॥੧॥
jehaa vekheh tehaa vekh ||1||
As the Lord sees us, so are we seen. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਹਉਮੈ ਏਹਾ ਜਾਤਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
haumai ehaa jaat hai haumai karam kamaeh ||
This is the nature of ego, that people perform their actions in ego.

ਹਉਮੈ ਏਈ ਬੰਧਨਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਹਿ ॥
haumai eiee ba(n)dhanaa fir fir jonee paeh ||
This is the bondage of ego, that time and time again, they are reborn.

ਹਉਮੈ ਕਿਥਹੁ ਊਪਜੈ ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਇਹ ਜਾਇ ॥
haumai kithahu uoopajai kit sa(n)jam ieh jai ||
Where does ego come from? How can it be removed?

ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਹਿ ॥
haumai eho hukam hai piaai kirat firaeh ||
This ego exists by the Lord's Order; people wander according to their past actions.

ਹਉਮੈ ਦੀਰਘ ਰੋਗੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਭੀ ਇਸੁ ਮਾਹਿ ॥
haumai dheeragh rog hai dhaaroo bhee is maeh ||
Ego is a chronic disease, but it contains its own cure as well.

ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਹਿ ॥
kirapaa kare je aapanee taa gur kaa sabadh kamaeh ||
If the Lord grants His Grace, one acts according to the Teachings of the Guru's Shabad.

ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੁਣਹੁ ਜਨਹੁ ਇਤੁ ਸੰਜਮਿ ਦੁਖ ਜਾਹਿ ॥੨॥
naanak kahai sunahu janahu it sa(n)jam dhukh jaeh ||2||
Nanak says, listen, people: in this way, troubles depart. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖੀੲਂੀ ਜਿਨੑੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥
sev keetee sa(n)tokhe'ee(n)ee jin(h)ee sacho sach dhiaaiaa ||
Those who serve are content. They meditate on the Truest of the True.

ਓਨੑੀ ਮੰਦੈ ਪੈਰੁ ਨ ਰਖਿਓ ਕਰਿ ਸੁਕ੍ਰਿਤੁ ਧਰਮੁ ਕਮਾਇਆ ॥
on(h)ee ma(n)dhai pair na rakhio kar sukirat dharam kamaiaa ||
They do not place their feet in sin, but do good deeds and live righteously in Dharma.

ਓਨੑੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋੜੇ ਬੰਧਨਾ ਅੰਨੁ ਪਾਣੀ ਥੋੜਾ ਖਾਇਆ ॥
on(h)ee dhuneeaa toRe ba(n)dhanaa a(n)n paanee thoRaa khaiaa ||
They burn away the bonds of the world, and eat a simple diet of grain and water.

ਤੂੰ ਬਖਸੀਸੀ ਅਗਲਾ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਚੜਹਿ ਸਵਾਇਆ ॥
too(n) bakhaseesee agalaa nit dheveh chaReh savaiaa ||
You are the Great Forgiver; You give continually, more and more each day.

ਵਡਿਆਈ ਵਡਾ ਪਾਇਆ ॥੭॥
vaddiaaiee vaddaa paiaa ||7||
By His greatness, the Great Lord is obtained. ||7||

❁

ਗੁਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਿੰਨੀ ਦੇਹੁਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੁਰਕੇ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
gur a(n)mirat bhi(n)nee dhehuree a(n)mrit burake raam raaje ||
The Guru's body is drenched with Ambrosial Nectar; He sprinkles it upon me, O Lord King.

ਜਿਨਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਮਨਿ ਭਾਈਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਛਕਿ ਛਕੇ ॥
jinaa gurbaanee man bhaieeaa a(n)mirat chhak chhake ||
Those whose minds are pleased with the Word of the Guru's Bani, drink in the Ambrosial Nectar again and again.

ਗੁਰ ਤੁਠੈ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਚੂਕੇ ਧਕ ਧਕੇ ॥
gur tuThai har paiaa chooke dhak dhake ||
As the Guru is pleased, the Lord is obtained, and you shall not be pushed around any more.

ਹਰਿ ਜਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਇਕੇ ॥੪॥੯॥੧੬॥
har jan har har hoiaa naanak har ike ||4||9||16||
The Lord's humble servant becomes the Lord, Har, Har; O Nanak, the Lord and His servant are one and the same. ||4||9||16||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਪੁਰਖਾਂ ਬਿਰਖਾਂ ਤੀਰਥਾਂ ਤਟਾਂ ਮੇਘਾਂ ਖੇਤਾਂਹ ॥
purakhaa(n) birakhaa(n) teerathaa(n) taTaa(n) meghaa(n) khetaa(n)h ||
Men, trees, sacred shrines of pilgrimage, banks of sacred rivers, clouds, fields,

ਦੀਪਾਂ ਲੋਆਂ ਮੰਡਲਾਂ ਖੰਡਾਂ ਵਰਭੰਡਾਂਹ ॥
dheepaa(n) loaa(n) ma(n)ddalaa(n) kha(n)ddaa(n) varabha(n)ddaa(n)h ||
islands, continents, worlds, solar systems, and universes;

ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜਾਂ ਖਾਣੀ ਸੇਤਜਾਂਹ ॥
a(n)ddaj jeraj utabhujaa(n) khaanee setajaa(n)h ||
the four sources of creation - born of eggs, born of the womb, born of the earth and born of sweat;

ਸੋ ਮਿਤਿ ਜਾਣੈ ਨਾਨਕਾ ਸਰਾਂ ਮੇਰਾਂ ਜੰਤਾਹ ॥
so mit jaanai naanakaa saraa(n) meraa(n) ja(n)taeh ||
oceans, mountains, and all beings - O Nanak, He alone knows their condition.

ਨਾਨਕ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਸੰਮਾਲੇ ਸਭਨਾਹ ॥
naanak ja(n)t upai kai sa(n)maale sabhanaeh ||
O Nanak, having created the living beings, He cherishes them all.

ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਚਿੰਤਾ ਭਿ ਕਰਣੀ ਤਾਹ ॥
jin karatai karanaa keeaa chi(n)taa bh karanee taeh ||
The Creator who created the creation, takes care of it as well.

ਸੋ ਕਰਤਾ ਚਿੰਤਾ ਕਰੇ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ਜਗੁ ॥
so karataa chi(n)taa kare jin upaiaa jag ||
He, the Creator who formed the world, cares for it.

ਤਿਸੁ ਜੋਹਾਰੀ ਸੁਅਸਤਿ ਤਿਸੁ ਤਿਸੁ ਦੀਬਾਣੁ ਅਭਗੁ ॥
tis johaaree suasat tis tis dheebaan abhag ||
Unto Him I bow and offer my reverence; His Royal Court is eternal.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਆ ਟਿਕਾ ਕਿਆ ਤਗੁ ॥੧॥
naanak sache naam bin kiaa Tikaa kiaa tag ||1||
O Nanak, without the True Name, of what use is the frontal mark of the Hindus, or their sacred thread? ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa pehilaa ||
First Mehla:

ਲਖ ਨੇਕੀਆ ਚੰਗਿਆਈਆ ਲਖ ਪੁੰਨਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
lakh nekeeaa cha(n)giaaieeaa lakh pu(n)naa paravaan ||
Hundreds of thousands of virtues and good actions, and hundreds of thousands of blessed charities,

ਲਖ ਤਪ ਉਪਰਿ ਤੀਰਥਾਂ ਸਹਜ ਜੋਗ ਬੇਬਾਣ ॥
lakh tap upar teerathaa(n) sahaj jog bebaan ||
hundreds of thousands of penances at sacred shrines, and the practice of Sehj Yoga in the wilderness,

ਲਖ ਸੂਰਤਣ ਸੰਗਰਾਮ ਰਣ ਮਹਿ ਛੁਟਹਿ ਪਰਾਣ ॥
lakh sooratan sa(n)garaam ran meh chhuTeh paraan ||
hundreds of thousands of courageous actions and giving up the breath of life on the field of battle,

ਲਖ ਸੁਰਤੀ ਲਖ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਪੜੀਅਹਿ ਪਾਠ ਪੁਰਾਣ ॥
lakh suratee lakh giaan dhiaan paRe'eh paaTh puraan ||
hundreds of thousands of divine understandings, hundreds of thousands of divine wisdoms and meditations and readings of the Vedas and the Puraanas

ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਲਿਖਿਆ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥
jin karatai karanaa keeaa likhiaa aavan jaan ||
- before the Creator who created the creation, and who ordained coming and going,

ਨਾਨਕ ਮਤੀ ਮਿਥਿਆ ਕਰਮੁ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
naanak matee mithiaa karam sachaa neesaan ||2||
O Nanak, all these things are false. True is the Insignia of His Grace. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਤੂੰ ਜਿਨਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਾਇਆ ॥
sachaa saahib ek too(n) jin sacho sach varataiaa ||
You alone are the True Lord. The Truth of Truths is pervading everywhere.

ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਸਚੁ ਤਾ ਤਿਨੑੀ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥
jis too(n) dheh tis milai sach taa tin(h)ee sach kamaiaa ||
He alone receives the Truth, unto whom You give it; then, he practices Truth.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨੑ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਸਚੁ ਵਸਾਇਆ ॥
satigur miliaai sach paiaa jin(h) kai hiradhai sach vasaiaa ||
Meeting the True Guru, Truth is found. In His Heart, Truth is abiding.

ਮੂਰਖ ਸਚੁ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ਮਨਮੁਖੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
moorakh sach na jaanan(h)ee manmukhee janam gavaiaa ||
The fools do not know the Truth. The self-willed manmukhs waste their lives away in vain.

ਵਿਚਿ ਦੁਨੀਆ ਕਾਹੇ ਆਇਆ ॥੮॥
vich dhuneeaa kaahe aaiaa ||8||
Why have they even come into the world? ||8||

❁

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
aasaa mahalaa chauthhaa ||
Aasaa, Fourth Mehla:

ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਹੈ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸੇ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
har a(n)mirat bhagat bha(n)ddaar hai gur satigur paase raam raaje ||
The treasure of Ambrosial Nectar, the Lord's devotional service, is found through the Guru, the True Guru, O Lord King.

ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਚਾ ਸਾਹੁ ਹੈ ਸਿਖ ਦੇਇ ਹਰਿ ਰਾਸੇ ॥
gur satigur sachaa saahu hai sikh dhei har raase ||
The Guru, the True Guru, is the True Banker, who gives to His Sikh the capital of the Lord.

ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ਵਣਜੁ ਹੈ ਗੁਰੁ ਸਾਹੁ ਸਾਬਾਸੇ ॥
dhan dha(n)n vanajaaraa vanaj hai gur saahu saabaase ||
Blessed, blessed is the trader and the trade; how wonderful is the Banker, the Guru!

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰੁ ਤਿਨੑੀ ਪਾਇਆ ਜਿਨ ਧੁਰਿ ਲਿਖਤੁ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖਾਸੇ ॥੧॥
jan naanak gur tin(h)ee paiaa jin dhur likhat lilaaT likhaase ||1||
O servant Nanak, they alone obtain the Guru, who have such pre-ordained destiny written upon their foreheads. ||1||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀ ਲਦੀਅਹਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਰੀਅਹਿ ਸਾਥ ॥
paR paR gaddee ladhe'eeh paR paR bhare'eh saath ||
You may read and read loads of books; you may read and study vast multitudes of books.

ਪੜਿ ਪੜਿ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀਅਹਿ ਖਾਤ ॥
paR paR beRee paieeaai paR paR gadde'eeh khaat ||
You may read and read boat-loads of books; you may read and read and fill pits with them.

ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਬਰਸ ਬਰਸ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਮਾਸ ॥
paRe'eh jete baras baras paRe'eh jete maas ||
You may read them year after year; you may read them as many months are there are.

ਪੜੀਐ ਜੇਤੀ ਆਰਜਾ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਸਾਸ ॥
paReeaai jetee aarajaa paRe'eh jete saas ||
You may read them all your life; you may read them with every breath.

ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਇਕ ਗਲ ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਝਖਣਾ ਝਾਖ ॥੧॥
naanak lekhai ik gal hor haumai jhakhanaa jhaakh ||1||
O Nanak, only one thing is of any account: everything else is useless babbling and idle talk in ego. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa pehilaa ||
First Mehla:

ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਪੜਿਆ ॥
likh likh paRiaa ||
The more one writes and reads,

ਤੇਤਾ ਕੜਿਆ ॥
tetaa kaRiaa ||
the more one burns.

ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭਵਿਆ ॥
bahu teerath bhaviaa ||
The more one wanders at sacred shrines of pilgrimage,

ਤੇਤੋ ਲਵਿਆ ॥
teto laviaa ||
the more one talks uselessly.

ਬਹੁ ਭੇਖ ਕੀਆ ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਆ ॥
bahu bhekh keeaa dhehee dhukh dheeaa ||
The more one wears religious robes, the more pain he causes his body.

ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ॥
sahu ve jeeaa apanaa keeaa ||
O my soul, you must endure the consequences of your own actions.

ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ ਸਾਦੁ ਗਵਾਇਆ ॥
a(n)n na khaiaa saadh gavaiaa ||
One who does not eat the corn, misses out on the taste.

ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥
bahu dhukh paiaa dhoojaa bhaiaa ||
One obtains great pain, in the love of duality.

ਬਸਤ੍ਰ ਨ ਪਹਿਰੈ ॥
basatr na pahirai ||
One who does not wear any clothes,

ਅਹਿਨਿਸਿ ਕਹਰੈ ॥
ahinis kaharai ||
suffers night and day.

ਮੋਨਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥
mon vigootaa ||
Through silence, he is ruined.

ਕਿਉ ਜਾਗੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੂਤਾ ॥
kiau jaagai gur bin sootaa ||
How can the sleeping one be awakened without the Guru?

ਪਗ ਉਪੇਤਾਣਾ ॥
pag upetaanaa ||
One who goes barefoot

ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ ॥
apanaa keeaa kamaanaa ||
suffers by his own actions.

ਅਲੁ ਮਲੁ ਖਾਈ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥
al mal khaiee sir chhaiee paiee ||
One who eats filth and throws ashes on his head

ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
moorakh a(n)dhai pat gavaiee ||
the blind fool loses his honor.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
vin naavai kichh thai na paiee ||
Without the Name, nothing is of any use.

ਰਹੈ ਬੇਬਾਣੀ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ॥
rahai bebaanee maRee masaanee ||
One who lives in the wilderness, in cemetaries and cremation grounds

ਅੰਧੁ ਨ ਜਾਣੈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥
a(n)dh na jaanai fir pachhutaanee ||
- that blind man does not know the Lord; he regrets and repents in the end.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
satigur bheTe so sukh paae ||
One who meets the True Guru finds peace.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
har kaa naam ma(n)n vasaae ||
He enshrines the Name of the Lord in his mind.

ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ॥
naanak nadhar kare so paae ||
O Nanak, when the Lord grants His Grace, He is obtained.

ਆਸ ਅੰਦੇਸੇ ਤੇ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥੨॥
aas a(n)dhese te nihakeval haumai sabadh jalaae ||2||
He becomes free of hope and fear, and burns away his ego with the Word of the Shabad. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਭਗਤ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਦਰਿ ਸੋਹਨਿ ਕੀਰਤਿ ਗਾਵਦੇ ॥
bhagat terai man bhaavadhe dhar sohan keerat gaavadhe ||
Your devotees are pleasing to Your Mind, Lord. They look beautiful at Your door, singing Your Praises.

ਨਾਨਕ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ ਦਰਿ ਢੋਅ ਨ ਲਹਨੑੀ ਧਾਵਦੇ ॥
naanak karamaa baahare dhar ddoa na lahan(h)ee dhaavadhe ||
O Nanak, those who are denied Your Grace, find no shelter at Your Door; they continue wandering.

ਇਕਿ ਮੂਲੁ ਨ ਬੁਝਨਿੑ ਆਪਣਾ ਅਣਹੋਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ॥
eik mool na bujhani(h) aapanaa anahodhaa aap ganaidhe ||
Some do not understand their origins, and without cause, they display their self-conceit.

ਹਉ ਢਾਢੀ ਕਾ ਨੀਚ ਜਾਤਿ ਹੋਰਿ ਉਤਮ ਜਾਤਿ ਸਦਾਇਦੇ ॥
hau ddaaddee kaa neech jaat hor utam jaat sadhaidhe ||
I am the Lord's minstrel, of low social status; others call themselves high caste.

ਤਿਨੑ ਮੰਗਾ ਜਿ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦੇ ॥੯॥
tin(h) ma(n)gaa j tujhai dhiaaidhe ||9||
I seek those who meditate on You. ||9||

❁

ਸਚੁ ਸਾਹੁ ਹਮਾਰਾ ਤੂੰ ਧਣੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਵਣਜਾਰਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
sach saahu hamaaraa too(n) dhanee sabh jagat vanajaaraa raam raaje ||
You are my True Banker, O Lord; the whole world is Your trader, O Lord King.

ਸਭ ਭਾਂਡੇ ਤੁਧੈ ਸਾਜਿਆ ਵਿਚਿ ਵਸਤੁ ਹਰਿ ਥਾਰਾ ॥
sabh bhaa(n)dde tudhai saajiaa vich vasat har thaaraa ||
You fashioned all vessels, O Lord, and that which dwells within is also Yours.

ਜੋ ਪਾਵਹਿ ਭਾਂਡੇ ਵਿਚਿ ਵਸਤੁ ਸਾ ਨਿਕਲੈ ਕਿਆ ਕੋਈ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰਾ ॥
jo paaveh bhaa(n)dde vich vasat saa nikalai kiaa koiee kare vechaaraa ||
Whatever You place in that vessel, that alone comes out again. What can the poor creatures do?

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਬਖਸਿਆ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰਾ ॥੨॥
jan naanak kau har bakhasiaa har bhagat bha(n)ddaaraa ||2||
The Lord has given the treasure of His devotional worship to servant Nanak. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਕੂੜੁ ਰਾਜਾ ਕੂੜੁ ਪਰਜਾ ਕੂੜੁ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
kooR raajaa kooR parajaa kooR sabh sa(n)saar ||
False is the king, false are the subjects; false is the whole world.

ਕੂੜੁ ਮੰਡਪ ਕੂੜੁ ਮਾੜੀ ਕੂੜੁ ਬੈਸਣਹਾਰੁ ॥
kooR ma(n)ddap kooR maaRee kooR baisanahaar ||
False is the mansion, false are the skyscrapers; false are those who live in them.

ਕੂੜੁ ਸੁਇਨਾ ਕੂੜੁ ਰੁਪਾ ਕੂੜੁ ਪੈਨੑਣਹਾਰੁ ॥
kooR suinaa kooR rupaa kooR pain(h)nahaar ||
False is gold, and false is silver; false are those who wear them.

ਕੂੜੁ ਕਾਇਆ ਕੂੜੁ ਕਪੜੁ ਕੂੜੁ ਰੂਪੁ ਅਪਾਰੁ ॥
kooR kaiaa kooR kapaR kooR roop apaar ||
False is the body, false are the clothes; false is incomparable beauty.

ਕੂੜੁ ਮੀਆ ਕੂੜੁ ਬੀਬੀ ਖਪਿ ਹੋਏ ਖਾਰੁ ॥
kooR meeaa kooR beebee khap hoe khaar ||
False is the husband, false is the wife; they mourn and waste away.

ਕੂੜਿ ਕੂੜੈ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਵਿਸਰਿਆ ਕਰਤਾਰੁ ॥
kooR kooRai neh lagaa visariaa karataar ||
The false ones love falsehood, and forget their Creator.

ਕਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥
kis naal keechai dhosatee sabh jag chalanahaar ||
With whom should I become friends, if all the world shall pass away?

ਕੂੜੁ ਮਿਠਾ ਕੂੜੁ ਮਾਖਿਉ ਕੂੜੁ ਡੋਬੇ ਪੂਰੁ ॥
kooR miThaa kooR maakhiau kooR ddobe poor ||
False is sweetness, false is honey; through falsehood, boat-loads of men have drowned.

ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ ਬੇਨਤੀ ਤੁਧੁ ਬਾਝੁ ਕੂੜੋ ਕੂੜੁ ॥੧॥
naanak vakhaanai benatee tudh baajh kooRo kooR ||1||
Nanak speaks this prayer: without You, Lord, everything is totally false. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa pehilaa ||
First Mehla:

ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਰਿਦੈ ਸਚਾ ਹੋਇ ॥
sach taa par jaaneeaai jaa ridhai sachaa hoi ||
One knows the Truth only when the Truth is in his heart.

ਕੂੜ ਕੀ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਤਨੁ ਕਰੇ ਹਛਾ ਧੋਇ ॥
kooR kee mal utarai tan kare hachhaa dhoi ||
The filth of falsehood departs, and the body is washed clean.

ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
sach taa par jaaneeaai jaa sach dhare piaar ||
One knows the Truth only when he bears love to the True Lord.

ਨਾਉ ਸੁਣਿ ਮਨੁ ਰਹਸੀਐ ਤਾ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
naau sun man rahaseeaai taa paae mokh dhuaar ||
Hearing the Name, the mind is enraptured; then, he attains the gate of salvation.

ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਜੁਗਤਿ ਜਾਣੈ ਜੀਉ ॥
sach taa par jaaneeaai jaa jugat jaanai jeeau ||
One knows the Truth only when he knows the true way of life.

ਧਰਤਿ ਕਾਇਆ ਸਾਧਿ ਕੈ ਵਿਚਿ ਦੇਇ ਕਰਤਾ ਬੀਉ ॥
dharat kaiaa saadh kai vich dhei karataa beeau ||
Preparing the field of the body, he plants the Seed of the Creator.

ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਸਿਖ ਸਚੀ ਲੇਇ ॥
sach taa par jaaneeaai jaa sikh sachee lei ||
One knows the Truth only when he receives true instruction.

ਦਇਆ ਜਾਣੈ ਜੀਅ ਕੀ ਕਿਛੁ ਪੁੰਨੁ ਦਾਨੁ ਕਰੇਇ ॥
dhiaa jaanai jeea kee kichh pu(n)n dhaan karei ||
Showing mercy to other beings, he makes donations to charities.

ਸਚੁ ਤਾਂ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਆਤਮ ਤੀਰਥਿ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥
sach taa(n) par jaaneeaai jaa aatam teerath kare nivaas ||
One knows the Truth only when he dwells in the sacred shrine of pilgrimage of his own soul.

ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਪੁਛਿ ਕੈ ਬਹਿ ਰਹੈ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥
satiguroo no puchh kai beh rahai kare nivaas ||
He sits and receives instruction from the True Guru, and lives in accordance with His Will.

ਸਚੁ ਸਭਨਾ ਹੋਇ ਦਾਰੂ ਪਾਪ ਕਢੈ ਧੋਇ ॥
sach sabhanaa hoi dhaaroo paap kaddai dhoi ||
Truth is the medicine for all; it removes and washes away our sins.

ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ ਬੇਨਤੀ ਜਿਨ ਸਚੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak vakhaanai benatee jin sach palai hoi ||2||
Nanak speaks this prayer to those who have Truth in their laps. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਦਾਨੁ ਮਹਿੰਡਾ ਤਲੀ ਖਾਕੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤ ਮਸਤਕਿ ਲਾਈਐ ॥
dhaan mahi(n)ddaa talee khaak je milai ta masatak laieeaai ||
The gift I seek is the dust of the feet of the Saints; if I were to obtain it, I would apply it to my forehead.

ਕੂੜਾ ਲਾਲਚੁ ਛਡੀਐ ਹੋਇ ਇਕ ਮਨਿ ਅਲਖੁ ਧਿਆਈਐ ॥
kooRaa laalach chhaddeeaai hoi ik man alakh dhiaaieeaai ||
Renounce false greed, and meditate single-mindedly on the unseen Lord.

ਫਲੁ ਤੇਵੇਹੋ ਪਾਈਐ ਜੇਵੇਹੀ ਕਾਰ ਕਮਾਈਐ ॥
fal teveho paieeaai jevehee kaar kamaieeaai ||
As are the actions we commit, so are the rewards we receive.

ਜੇ ਹੋਵੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਾ ਧੂੜਿ ਤਿਨੑਾ ਦੀ ਪਾਈਐ ॥
je hovai poorab likhiaa taa dhooR tin(h)aa dhee paieeaai ||
If it is so pre-ordained, then one obtains the dust of the feet of the Saints.

ਮਤਿ ਥੋੜੀ ਸੇਵ ਗਵਾਈਐ ॥੧੦॥
mat thoRee sev gavaieeaai ||10||
But through small-mindedness, we forfeit the merits of selfless service. ||10||

❁

ਹਮ ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਵਿਥਰਹ ਸੁਆਮੀ ਤੂੰ ਅਪਰ ਅਪਾਰੋ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
ham kiaa gun tere vithareh suaamee too(n) apar apaaro raam raaje ||
What Glorious Virtues of Yours can I describe, O Lord and Master? You are the most infinite of the infinite, O Lord King.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਾਲਾਹਹ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਏਹਾ ਆਸ ਆਧਾਰੋ ॥
har naam saalaaheh dhin raat ehaa aas aadhaaro ||
I praise the Lord's Name, day and night; this alone is my hope and support.

ਹਮ ਮੂਰਖ ਕਿਛੂਅ ਨ ਜਾਣਹਾ ਕਿਵ ਪਾਵਹ ਪਾਰੋ ॥
ham moorakh kichhooa na jaanahaa kiv paaveh paaro ||
I am a fool, and I know nothing. How can I find Your limits?

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸ ਪਨਿਹਾਰੋ ॥੩॥
jan naanak har kaa dhaas hai har dhaas panihaaro ||3||
Servant Nanak is the slave of the Lord, the water-carrier of the slaves of the Lord. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਸਚਿ ਕਾਲੁ ਕੂੜੁ ਵਰਤਿਆ ਕਲਿ ਕਾਲਖ ਬੇਤਾਲ ॥
sach kaal kooR varatiaa kal kaalakh betaal ||
There is a famine of Truth; falsehood prevails, and the blackness of the Dark Age of Kali Yuga has turned men into demons.

ਬੀਉ ਬੀਜਿ ਪਤਿ ਲੈ ਗਏ ਅਬ ਕਿਉ ਉਗਵੈ ਦਾਲਿ ॥
beeau beej pat lai ge ab kiau ugavai dhaal ||
Those who planted their seed have departed with honor; now, how can the shattered seed sprout?

ਜੇ ਇਕੁ ਹੋਇ ਤ ਉਗਵੈ ਰੁਤੀ ਹੂ ਰੁਤਿ ਹੋਇ ॥
je ik hoi ta ugavai rutee hoo rut hoi ||
If the seed is whole, and it is the proper season, then the seed will sprout.

ਨਾਨਕ ਪਾਹੈ ਬਾਹਰਾ ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਨ ਸੋਇ ॥
naanak paahai baaharaa korai ra(n)g na soi ||
O Nanak, without treatment, the raw fabric cannot be dyed.

ਭੈ ਵਿਚਿ ਖੁੰਬਿ ਚੜਾਈਐ ਸਰਮੁ ਪਾਹੁ ਤਨਿ ਹੋਇ ॥
bhai vich khu(n)b chaRaieeaai saram paahu tan hoi ||
In the Fear of God it is bleached white, if the treatment of modesty is applied to the cloth of the body.

ਨਾਨਕ ਭਗਤੀ ਜੇ ਰਪੈ ਕੂੜੈ ਸੋਇ ਨ ਕੋਇ ॥੧॥
naanak bhagatee je rapai kooRai soi na koi ||1||
O Nanak, if one is imbued with devotional worship, his reputation is not false. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa pehilaa ||
First Mehla:

ਲਬੁ ਪਾਪੁ ਦੁਇ ਰਾਜਾ ਮਹਤਾ ਕੂੜੁ ਹੋਆ ਸਿਕਦਾਰੁ ॥
lab paap dhui raajaa mahataa kooR hoaa sikadhaar ||
Greed and sin are the king and prime minister; falsehood is the treasurer.

ਕਾਮੁ ਨੇਬੁ ਸਦਿ ਪੁਛੀਐ ਬਹਿ ਬਹਿ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥
kaam neb sadh puchheeaai beh beh kare beechaar ||
Sexual desire, the chief advisor, is summoned and consulted; they all sit together and contemplate their plans.

ਅੰਧੀ ਰਯਤਿ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਭਾਹਿ ਭਰੇ ਮੁਰਦਾਰੁ ॥
a(n)dhee rayat giaan vihoonee bhaeh bhare muradhaar ||
Their subjects are blind, and without wisdom, they try to please the will of the dead.

ਗਿਆਨੀ ਨਚਹਿ ਵਾਜੇ ਵਾਵਹਿ ਰੂਪ ਕਰਹਿ ਸੀਗਾਰੁ ॥
giaanee nacheh vaaje vaaveh roop kareh seegaar ||
The spiritually wise dance and play their musical instruments, adorning themselves with beautiful decorations.

ਊਚੇ ਕੂਕਹਿ ਵਾਦਾ ਗਾਵਹਿ ਜੋਧਾ ਕਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥
uooche kookeh vaadhaa gaaveh jodhaa kaa veechaar ||
They shout out loud, and sing epic poems and heroic stories.

ਮੂਰਖ ਪੰਡਿਤ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਜਤਿ ਸੰਜੈ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥
moorakh pa(n)ddit hikamat hujat sa(n)jai kareh piaar ||
The fools call themselves spiritual scholars, and by their clever tricks, they love to gather wealth.

ਧਰਮੀ ਧਰਮੁ ਕਰਹਿ ਗਾਵਾਵਹਿ ਮੰਗਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
dharamee dharam kareh gaavaaveh ma(n)geh mokh dhuaar ||
The righteous waste their righteousness, by asking for the door of salvation.

ਜਤੀ ਸਦਾਵਹਿ ਜੁਗਤਿ ਨ ਜਾਣਹਿ ਛਡਿ ਬਹਹਿ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥
jatee sadhaaveh jugat na jaaneh chhadd baheh ghar baar ||
They call themselves celibate, and abandon their homes, but they do not know the true way of life.

ਸਭੁ ਕੋ ਪੂਰਾ ਆਪੇ ਹੋਵੈ ਘਟਿ ਨ ਕੋਈ ਆਖੈ ॥
sabh ko pooraa aape hovai ghaT na koiee aakhai ||
Everyone calls himself perfect; none call themselves imperfect.

ਪਤਿ ਪਰਵਾਣਾ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ ਤਾ ਨਾਨਕ ਤੋਲਿਆ ਜਾਪੈ ॥੨॥
pat paravaanaa pichhai paieeaai taa naanak toliaa jaapai ||2||
If the weight of honor is placed on the scale, then, O Nanak, one sees his true weight. ||2||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa pehilaa ||
First Mehla:

ਵਦੀ ਸੁ ਵਜਗਿ ਨਾਨਕਾ ਸਚਾ ਵੇਖੈ ਸੋਇ ॥
vadhee su vajag naanakaa sachaa vekhai soi ||
Evil actions become publicly known; O Nanak, the True Lord sees everything.

ਸਭਨੀ ਛਾਲਾ ਮਾਰੀਆ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥
sabhanee chhaalaa maareeaa karataa kare su hoi ||
Everyone makes the attempt, but that alone happens which the Creator Lord does.

ਅਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਜੋਰੁ ਹੈ ਅਗੈ ਜੀਉ ਨਵੇ ॥
agai jaat na jor hai agai jeeau nave ||
In the world hereafter, social status and power mean nothing; hereafter, the soul is new.

ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ ॥੩॥
jin kee lekhai pat pavai cha(n)ge seiee kei ||3||
Those few, whose honor is confirmed, are good. ||3||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਜਿਨਾ ਕਉ ਤੁਧੁ ਪਾਇਆ ਤਾ ਤਿਨੀ ਖਸਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
dhur karam jinaa kau tudh paiaa taa tinee khasam dhiaaiaa ||
Only those whose karma You have pre-ordained from the very beginning, O Lord, meditate on You.

ਏਨਾ ਜੰਤਾ ਕੈ ਵਸਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਤੁਧੁ ਵੇਕੀ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥
enaa ja(n)taa kai vas kichh naahee tudh vekee jagat upaiaa ||
Nothing is in the power of these beings; You created the various worlds.

ਇਕਨਾ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਇਕਿ ਆਪਹੁ ਤੁਧੁ ਖੁਆਇਆ ॥
eikanaa no too(n) mel laih ik aapahu tudh khuaaiaa ||
Some, You unite with Yourself, and some, You lead astray.

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਿਥੈ ਤੁਧੁ ਆਪੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥
gur kirapaa te jaaniaa jithai tudh aap bujhaiaa ||
By Guru's Grace You are known; through Him, You reveal Yourself.

ਸਹਜੇ ਹੀ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੧੧॥
sahaje hee sach samaiaa ||11||
We are easily absorbed in You. ||11||

❁

ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖਿ ਲੈ ਹਮ ਸਰਣਿ ਪ੍ਰਭ ਆਏ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
jiau bhaavai tiau raakh lai ham saran prabh aae raam raaje ||
As it pleases You, You save me; I have come seeking Your Sanctuary, O God, O Lord King.

ਹਮ ਭੂਲਿ ਵਿਗਾੜਹ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਲਾਜ ਰਖਾਏ ॥
ham bhool vigaaReh dhinas raat har laaj rakhaae ||
I am wandering around, ruining myself day and night; O Lord, please save my honor!

ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤੂੰ ਗੁਰੁ ਪਿਤਾ ਹੈ ਦੇ ਮਤਿ ਸਮਝਾਏ ॥
ham baarik too(n) gur pitaa hai dhe mat samajhaae ||
I am just a child; You, O Guru, are my father. Please give me understanding and instruction.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਹਰਿ ਕਾਂਢਿਆ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੪॥੧੦॥੧੭॥
jan naanak dhaas har kaa(n)ddiaa har paij rakhaae ||4||10||17||
Servant Nanak is known as the Lord's slave; O Lord, please preserve his honor! ||4||10||17||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਦੁਖੁ ਦਾਰੂ ਸੁਖੁ ਰੋਗੁ ਭਇਆ ਜਾ ਸੁਖੁ ਤਾਮਿ ਨ ਹੋਈ ॥
dhukh dhaaroo sukh rog bhiaa jaa sukh taam na hoiee ||
Suffering is the medicine, and pleasure the disease, because where there is pleasure, there is no desire for God.

ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਕਰਣਾ ਮੈ ਨਾਹੀ ਜਾ ਹਉ ਕਰੀ ਨ ਹੋਈ ॥੧॥
too(n) karataa karanaa mai naahee jaa hau karee na hoiee ||1||
You are the Creator Lord; I can do nothing. Even if I try, nothing happens. ||1||

ਬਲਿਹਾਰੀ ਕੁਦਰਤਿ ਵਸਿਆ ॥
balihaaree kudharat vasiaa ||
I am a sacrifice to Your almighty creative power which is pervading everywhere.

ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
teraa a(n)t na jaiee lakhiaa ||1|| rahaau ||
Your limits cannot be known. ||1||Pause||

ਜਾਤਿ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਜੋਤਿ ਮਹਿ ਜਾਤਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਭਰਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ॥
jaat meh jot jot meh jaataa akal kalaa bharapoor rahiaa ||
Your Light is in Your creatures, and Your creatures are in Your Light; Your almighty power is pervading everywhere.

ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਿਫਤਿ ਸੁਆਲਿੑਉ ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਸੋ ਪਾਰਿ ਪਇਆ ॥
too(n) sachaa saahib sifat suaali(h)au jin keetee so paar piaa ||
You are the True Lord and Master; Your Praise is so beautiful. One who sings it, is carried across.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਣਾ ਸੁ ਕਰਿ ਰਹਿਆ ॥੨॥
kahu naanak karate keeaa baataa jo kichh karanaa su kar rahiaa ||2||
Nanak speaks the stories of the Creator Lord; whatever He is to do, He does. ||2||

ਮਃ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਜੋਗ ਸਬਦੰ ਗਿਆਨ ਸਬਦੰ ਬੇਦ ਸਬਦੰ ਬ੍ਰਾਹਮਣਹ ॥
jog sabadha(n) giaan sabadha(n) bedh sabadha(n) braahamaneh ||
The Way of Yoga is the Way of spiritual wisdom; the Vedas are the Way of the Brahmins.

ਖਤ੍ਰੀ ਸਬਦੰ ਸੂਰ ਸਬਦੰ ਸੂਦ੍ਰ ਸਬਦੰ ਪਰਾ ਕ੍ਰਿਤਹ ॥
khatree sabadha(n) soor sabadha(n) soodhr sabadha(n) paraa kirateh ||
The Way of the Khshatriya is the Way of bravery; the Way of the Shudras is service to others.

ਸਰਬ ਸਬਦੰ ਏਕ ਸਬਦੰ ਜੇ ਕੋ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਸੋਈ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥੩॥
sarab sabadha(n) ek sabadha(n) je ko jaanai bheau || naanak taa kaa dhaas hai soiee nira(n)jan dheau ||3||
The Way of all is the Way of the One; Nanak is a slave to one who knows this secret; he himself is the Immaculate Divine Lord. ||3||

ਮਃ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਏਕ ਕ੍ਰਿਸਨੰ ਸਰਬ ਦੇਵਾ ਦੇਵ ਦੇਵਾ ਤ ਆਤਮਾ ॥
ek kirasana(n) sarab dhevaa dhev dhevaa ta aatamaa ||
The One Lord Krishna is the Divine Lord of all; He is the Divinity of the individual soul.

ਆਤਮਾ ਬਾਸੁਦੇਵਸੵਿ ਜੇ ਕੋ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਸੋਈ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥੪॥
aatamaa baasudhevasiye je ko jaanai bheau || naanak taa kaa dhaas hai soiee nira(n)jan dheau ||4||
Nanak is a slave to anyone who understands this mystery of the all-pervading Lord; he himself is the Immaculate Divine Lord. ||4||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa pehilaa ||
First Mehla:

ਕੁੰਭੇ ਬਧਾ ਜਲੁ ਰਹੈ ਜਲ ਬਿਨੁ ਕੁੰਭੁ ਨ ਹੋਇ ॥
ku(n)bhe badhaa jal rahai jal bin ku(n)bh na hoi ||
Water remains confined within the pitcher, but without water, the pitcher could not have been formed;

ਗਿਆਨ ਕਾ ਬਧਾ ਮਨੁ ਰਹੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥੫॥
giaan kaa badhaa man rahai gur bin giaan na hoi ||5||
just so, the mind is restrained by spiritual wisdom, but without the Guru, there is no spiritual wisdom. ||5||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਪੜਿਆ ਹੋਵੈ ਗੁਨਹਗਾਰੁ ਤਾ ਓਮੀ ਸਾਧੁ ਨ ਮਾਰੀਐ ॥
paRiaa hovai gunahagaar taa omee saadh na maareeaai ||
If an educated person is a sinner, then the illiterate holy man is not to be punished.

ਜੇਹਾ ਘਾਲੇ ਘਾਲਣਾ ਤੇਵੇਹੋ ਨਾਉ ਪਚਾਰੀਐ ॥
jehaa ghaale ghaalanaa teveho naau pachaareeaai ||
As are the deeds done, so is the reputation one acquires.

ਐਸੀ ਕਲਾ ਨ ਖੇਡੀਐ ਜਿਤੁ ਦਰਗਹ ਗਇਆ ਹਾਰੀਐ ॥
aaisee kalaa na kheddeeaai jit dharageh giaa haareeaai ||
So do not play such a game, which will bring you to ruin at the Court of the Lord.

ਪੜਿਆ ਅਤੈ ਓਮੀਆ ਵੀਚਾਰੁ ਅਗੈ ਵੀਚਾਰੀਐ ॥
paRiaa atai omeeaa veechaar agai veechaareeaai ||
The accounts of the educated and the illiterate shall be judged in the world hereafter.

ਮੁਹਿ ਚਲੈ ਸੁ ਅਗੈ ਮਾਰੀਐ ॥੧੨॥
muh chalai su agai maareeaai ||12||
One who stubbornly follows his own mind shall suffer in the world hereafter. ||12||

-----===== 𝗞𝗜𝗥𝗧𝗔𝗡 𝗙𝗜 =====-----