-----Asa Di Vaar Extract-----

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
gursikhaa man har preet hai har naam har teree raam raaje ||
The Guru's Sikh keeps the Love of the Lord, and the Name of the Lord, in his mind. He loves You, O Lord, O Lord King.

ਕਰਿ ਸੇਵਹਿ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭੁਖ ਜਾਇ ਲਹਿ ਮੇਰੀ ॥
kar seveh pooraa satiguroo bhukh jai leh meree ||
He serves the Perfect True Guru, and his hunger and self-conceit are eliminated.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੀ ਭੁਖ ਸਭ ਗਈ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਹੋਰ ਖਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥
gursikhaa kee bhukh sabh giee tin pichhai hor khai ghaneree ||
The hunger of the Gursikh is totally eliminated; indeed, many others are satisfied through them.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜਿਆ ਫਿਰਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਰਿ ਪੁੰਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥
jan naanak har pu(n)n beejiaa fir toT na aavai har pu(n)n keree ||3||
Servant Nanak has planted the Seed of the Lord's Goodness; this Goodness of the Lord shall never be exhausted. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥
pahilaa suchaa aap hoi suchai baiThaa aai ||
First, purifying himself, the Brahmin comes and sits in his purified enclosure.

ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥
suche agai rakhion koi na bhiTio jai ||
The pure foods, which no one else has touched, are placed before him.

ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥
suchaa hoi kai jeviaa lagaa paRan salok ||
Being purified, he takes his food, and begins to read his sacred verses.

ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥
kuhathee jaiee saTiaa kis eh lagaa dhokh ||
But it is then thrown into a filthy place - whose fault is this?

ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥
a(n)n dhevataa paanee dhevataa baisa(n)tar dhevataa loon pa(n)javaa paiaa ghirat ||
The corn is sacred, the water is sacred; the fire and salt are sacred as well; when the fifth thing, the ghee, is added,

ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥
taa hoaa paak pavit ||
then the food becomes pure and sanctified.

ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥
paapee siau tan gaddiaa thukaa pieeaa tit ||
Coming into contact with the sinful human body, the food becomes so impure that is is spat upon.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥
jit mukh naam na uoochareh bin naavai ras khaeh ||
That mouth which does not chant the Naam, and without the Name eats tasty foods

ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥
naanak evai jaaneeaai tit mukh thukaa paeh ||1||
- O Nanak, know this: such a mouth is to be spat upon. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa pehilaa ||
First Mehla:

ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥
bha(n)dd ja(n)meeaai bha(n)dd ni(n)meeaai bha(n)dd ma(n)gan veeaahu ||
From woman, man is born; within woman, man is conceived; to woman he is engaged and married.

ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥
bha(n)ddahu hovai dhosatee bha(n)ddahu chalai raahu ||
Woman becomes his friend; through woman, the future generations come.

ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥
bha(n)dd muaa bha(n)dd bhaaleeaai bha(n)dd hovai ba(n)dhaan ||
When his woman dies, he seeks another woman; to woman he is bound.

ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥
so kiau ma(n)dhaa aakheeaai jit ja(n)meh raajaan ||
So why call her bad? From her, kings are born.

ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥
bha(n)ddahu hee bha(n)dd uoopajai bha(n)ddai baajh na koi ||
From woman, woman is born; without woman, there would be no one at all.

ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
naanak bha(n)ddai baaharaa eko sachaa soi ||
O Nanak, only the True Lord is without a woman.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥
jit mukh sadhaa saalaaheeaai bhaagaa ratee chaar ||
That mouth which praises the Lord continually is blessed and beautiful.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥
naanak te mukh uoojale tit sachai dharabaar ||2||
O Nanak, those faces shall be radiant in the Court of the True Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥
sabh ko aakhai aapanaa jis naahee so chun kaddeeaai ||
All call You their own, Lord; one who does not own You, is picked up and thrown away.

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥
keetaa aapo aapanaa aape hee lekhaa sa(n)ddeeaai ||
Everyone receives the rewards of his own actions; his account is adjusted accordingly.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥
jaa rahanaa naahee aait jag taa kait gaarab ha(n)ddeeaai ||
Since one is not destined to remain in this world anyway, why should he ruin himself in pride?

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥
ma(n)dhaa kisai na aakheeaai paR akhar eho bujheeaai ||
Do not call anyone bad; read these words, and understand.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥
moorakhai naal na lujheeaai ||19||
Don't argue with fools. ||19||

❁

ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਵਾਧਾਈਆ ਜਿਨ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਡਿਠਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
gursikhaa man vaadhaieeaa jin meraa satiguroo ddiThaa raam raaje ||
The minds of the Gursikhs rejoice, because they have seen my True Guru, O Lord King.

ਕੋਈ ਕਰਿ ਗਲ ਸੁਣਾਵੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕੀ ਸੋ ਲਗੈ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮਨਿ ਮਿਠਾ ॥
koiee kar gal sunaavai har naam kee so lagai gursikhaa man miThaa ||
If someone recites to them the story of the Lord's Name, it seems so sweet to the mind of those Gursikhs.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਗੁਰਸਿਖ ਪੈਨਾਈਅਹਿ ਜਿਨੑਾ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ॥
har dharageh gursikh painaie'eeh jin(h)aa meraa satigur tuThaa ||
The Gursikhs are robed in honor in the Court of the Lord; my True Guru is very pleased with them.

ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ॥੪॥੧੨॥੧੯॥
jan naanak har har hoiaa har har man vuThaa ||4||12||19||
Servant Nanak has become the Lord, Har, Har; the Lord, Har, Har, abides within his mind. ||4||12||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥
naanak fikai boliaai tan man fikaa hoi ||
O Nanak, speaking insipid words, the body and mind become insipid.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥
fiko fikaa sadheeaai fike fikee soi ||
He is called the most insipid of the insipid; the most insipid of the insipid is his reputation.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥
fikaa dharageh saTeeaai muh thukaa fike pai ||
The insipid person is discarded in the Court of the Lord, and the insipid one's face is spat upon.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥
fikaa moorakh aakheeaai paanaa lahai sajai ||1||
The insipid one is called a fool; he is beaten with shoes in punishment. ||1||

ਮਃ ੧ ॥
mahalaa pehilaa ||
First Mehla:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥
a(n)dharahu jhooThe paij baahar dhuneeaa a(n)dhar fail ||
Those who are false within, and honorable on the outside, are very common in this world.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥
aThasaTh teerath je naaveh utarai naahee mail ||
Even though they may bathe at the sixty-eight sacred shrines of pilgrimage, still, their filth does not depart.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jin(h) paT a(n)dhar baahar gudhaR te bhale sa(n)saar ||
Those who have silk on the inside and rags on the outside, are the good ones in this world.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥
tin(h) neh lagaa rab setee dhekhan(h)e veechaar ||
They embrace love for the Lord, and contemplate beholding Him.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥
ra(n)g haseh ra(n)g roveh chup bhee kar jaeh ||
In the Lord's Love, they laugh, and in the Lord's Love, they weep, and also keep silent.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥
paravaeh naahee kisai keree baajh sache naeh ||
They do not care for anything else, except their True Husband Lord.

ਦਰਿ ਵਾਟ ਉਪਰਿ ਖਰਚੁ ਮੰਗਾ ਜਬੈ ਦੇਇ ਤ ਖਾਹਿ ॥
dhar vaaT upar kharach ma(n)gaa jabai dhei ta khaeh ||
Sitting, waiting at the Lord's Door, they beg for food, and when He gives to them, they eat.

ਦੀਬਾਨੁ ਏਕੋ ਕਲਮ ਏਕਾ ਹਮਾ ਤੁਮੑਾ ਮੇਲੁ ॥
dheebaan eko kalam ekaa hamaa tum(h)aa mel ||
There is only One Court of the Lord, and He has only one pen; there, you and I shall meet.

ਦਰਿ ਲਏ ਲੇਖਾ ਪੀੜਿ ਛੁਟੈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਉ ਤੇਲੁ ॥੨॥
dhar le lekhaa peeR chhuTai naanakaa jiau tel ||2||
In the Court of the Lord, the accounts are examined; O Nanak, the sinners are crushed, like oil seeds in the press. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਆਪੇ ਹੀ ਕਰਣਾ ਕੀਓ ਕਲ ਆਪੇ ਹੀ ਤੈ ਧਾਰੀਐ ॥
aape hee karanaa keeo kal aape hee tai dhaareeaai ||
You Yourself created the creation; You Yourself infused Your power into it.

ਦੇਖਹਿ ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ਧਰਿ ਕਚੀ ਪਕੀ ਸਾਰੀਐ ॥
dhekheh keetaa aapanaa dhar kachee pakee saareeaai ||
You behold Your creation, like the losing and winning dice of the earth.

ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਚਲਸੀ ਸਭੁ ਕੋਈ ਆਈ ਵਾਰੀਐ ॥
jo aaiaa so chalasee sabh koiee aaiee vaareeaai ||
Whoever has come, shall depart; all shall have their turn.

ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਣ ਹਹਿ ਕਿਉ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥
jis ke jeea paraan heh kiau saahib manahu visaareeaai ||
He who owns our soul, and our very breath of life - why should we forget that Lord and Master from our minds?

ਆਪਣ ਹਥੀ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਕਾਜੁ ਸਵਾਰੀਐ ॥੨੦॥
aapan hathee aapanaa aape hee kaaj savaareeaai ||20||
With our own hands, let us resolve our own affairs. ||20||

❁

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
aasaa mahalaa chauthhaa ||
Aasaa, Fourth Mehla:

ਜਿਨੑਾ ਭੇਟਿਆ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਤਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
jin(h)aa bheTiaa meraa pooraa satiguroo tin har naam dhiraRaavai raam raaje ||
Those who meet my Perfect True Guru - He implants within them the Name of the Lord, the Lord King.

ਤਿਸ ਕੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਉਤਰੈ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
tis kee tirasanaa bhukh sabh utarai jo har naam dhiaavai ||
Those who meditate on the Lord's Name have all of their desire and hunger removed.

ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਤਿਨੑ ਜਮੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥
jo har har naam dhiaaidhe tin(h) jam neR na aavai ||
Those who meditate on the Name of the Lord, Har, Har - the Messenger of Death cannot even approach them.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਨਿਤ ਜਪੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਤਰਾਵੈ ॥੧॥
jan naanak kau har kirapaa kar nit japai har naam har naam taraavai ||1||
O Lord, shower Your Mercy upon servant Nanak, that he may ever chant the Name of the Lord; through the Name of the Lord, he is saved. ||1||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥
salok mahalaa doojaa ||
Shalok, Second Mehla:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਆਸਕੀ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥
eh kinehee aasakee dhoojai lagai jai ||
What sort of love is this, which clings to duality?

ਨਾਨਕ ਆਸਕੁ ਕਾਂਢੀਐ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
naanak aasak kaa(n)ddeeaai sadh hee rahai samai ||
O Nanak, he alone is called a lover, who remains forever immersed in absorption.

ਚੰਗੈ ਚੰਗਾ ਕਰਿ ਮੰਨੇ ਮੰਦੈ ਮੰਦਾ ਹੋਇ ॥
cha(n)gai cha(n)gaa kar ma(n)ne ma(n)dhai ma(n)dhaa hoi ||
But one who feels good only when good is done for him, and feels bad when things go badly

ਆਸਕੁ ਏਹੁ ਨ ਆਖੀਐ ਜਿ ਲੇਖੈ ਵਰਤੈ ਸੋਇ ॥੧॥
aasak eh na aakheeaai j lekhai varatai soi ||1||
- do not call him a lover. He trades only for his own account. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਸਲਾਮੁ ਜਬਾਬੁ ਦੋਵੈ ਕਰੇ ਮੁੰਢਹੁ ਘੁਥਾ ਜਾਇ ॥
salaam jabaab dhovai kare mu(n)ddahu ghuthaa jai ||
One who offers both respectful greetings and rude refusal to his master, has gone wrong from the very beginning.

ਨਾਨਕ ਦੋਵੈ ਕੂੜੀਆ ਥਾਇ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak dhovai kooReeaa thai na kaiee pai ||2||
O Nanak, both of his actions are false; he obtains no place in the Court of the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਸੋ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਸਮੑਾਲੀਐ ॥
jit seviaai sukh paieeaai so saahib sadhaa sam(h)aaleeaai ||
Serving Him, peace is obtained; meditate and dwell upon that Lord and Master forever.

ਜਿਤੁ ਕੀਤਾ ਪਾਈਐ ਆਪਣਾ ਸਾ ਘਾਲ ਬੁਰੀ ਕਿਉ ਘਾਲੀਐ ॥
jit keetaa paieeaai aapanaa saa ghaal buree kiau ghaaleeaai ||
Why do you do such evil deeds, that you shall have to suffer so?

ਮੰਦਾ ਮੂਲਿ ਨ ਕੀਚਈ ਦੇ ਲੰਮੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੀਐ ॥
ma(n)dhaa mool na keechiee dhe la(n)mee nadhar nihaaleeaai ||
Do not do any evil at all; look ahead to the future with foresight.

ਜਿਉ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲਿ ਨ ਹਾਰੀਐ ਤੇਵੇਹਾ ਪਾਸਾ ਢਾਲੀਐ ॥
jiau saahib naal na haareeaai tevehaa paasaa ddaaleeaai ||
So throw the dice in such a way, that you shall not lose with your Lord and Master.

ਕਿਛੁ ਲਾਹੇ ਉਪਰਿ ਘਾਲੀਐ ॥੨੧॥
kichh laahe upar ghaaleeaai ||21||
Do those deeds which shall bring you profit. ||21||

❁

ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨਾ ਫਿਰਿ ਬਿਘਨੁ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
jinee gurmukh naam dhiaaiaa tinaa fir bighan na hoiee raam raaje ||
Those who, as Gurmukh, meditate on the Naam, meet no obstacles in their path, O Lord King.

ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਨਾਇਆ ਤਿਨ ਪੂਜੇ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
jinee satigur purakh manaiaa tin pooje sabh koiee ||
Those who are pleasing to the almighty True Guru are worshipped by everyone.

ਜਿਨੑੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੁਖੁ ਸਦ ਹੋਈ ॥
jin(h)ee satigur piaaraa seviaa tin(h)aa sukh sadh hoiee ||
Those who serve their Beloved True Guru obtain eternal peace.

ਜਿਨੑਾ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨੑਾ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥੨॥
jin(h)aa naanak satigur bheTiaa tin(h)aa miliaa har soiee ||2||
Those who meet the True Guru, O Nanak - the Lord Himself meets them. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥
salok mahalaa doojaa ||
Shalok, Second Mehla:

ਚਾਕਰੁ ਲਗੈ ਚਾਕਰੀ ਨਾਲੇ ਗਾਰਬੁ ਵਾਦੁ ॥
chaakar lagai chaakaree naale gaarab vaadh ||
If a servant performs service, while being vain and argumentative,

ਗਲਾ ਕਰੇ ਘਣੇਰੀਆ ਖਸਮ ਨ ਪਾਏ ਸਾਦੁ ॥
galaa kare ghanereeaa khasam na paae saadh ||
he may talk as much as he wants, but he shall not be pleasing to his Master.

ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਤਾ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥
aap gavai sevaa kare taa kichh paae maan ||
But if he eliminates his self-conceit and then performs service, he shall be honored.

ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਲਗਾ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਲਗਾ ਸੋ ਪਰਵਾਨੁ ॥੧॥
naanak jis no lagaa tis milai lagaa so paravaan ||1||
O Nanak, if he merges with the one with whom he is attached, his attachment becomes acceptable. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਜੋ ਜੀਇ ਹੋਇ ਸੁ ਉਗਵੈ ਮੁਹ ਕਾ ਕਹਿਆ ਵਾਉ ॥
jo jeei hoi su ugavai muh kaa kahiaa vaau ||
Whatever is in the mind, comes forth; spoken words by themselves are just wind.

ਬੀਜੇ ਬਿਖੁ ਮੰਗੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੇਖਹੁ ਏਹੁ ਨਿਆਉ ॥੨॥
beeje bikh ma(n)gai a(n)mrit vekhahu eh niaau ||2||
He sows seeds of poison, and demands Ambrosial Nectar. Behold - what justice is this? ||2||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਨਾਲਿ ਇਆਣੇ ਦੋਸਤੀ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥
naal iaane dhosatee kadhe na aavai raas ||
Friendship with a fool never works out right.

ਜੇਹਾ ਜਾਣੈ ਤੇਹੋ ਵਰਤੈ ਵੇਖਹੁ ਕੋ ਨਿਰਜਾਸਿ ॥
jehaa jaanai teho varatai vekhahu ko nirajaas ||
As he knows, he acts; behold, and see that it is so.

ਵਸਤੂ ਅੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਸਮਾਵੈ ਦੂਜੀ ਹੋਵੈ ਪਾਸਿ ॥
vasatoo a(n)dhar vasat samaavai dhoojee hovai paas ||
One thing can be absorbed into another thing, but duality keeps them apart.

ਸਾਹਿਬ ਸੇਤੀ ਹੁਕਮੁ ਨ ਚਲੈ ਕਹੀ ਬਣੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
saahib setee hukam na chalai kahee banai aradhaas ||
No one can issue commands to the Lord Master; offer instead humble prayers.

ਕੂੜਿ ਕਮਾਣੈ ਕੂੜੋ ਹੋਵੈ ਨਾਨਕ ਸਿਫਤਿ ਵਿਗਾਸਿ ॥੩॥
kooR kamaanai kooRo hovai naanak sifat vigaas ||3||
Practicing falsehood, only falsehood is obtained. O Nanak, through the Lord's Praise, one blossoms forth. ||3||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਨਾਲਿ ਇਆਣੇ ਦੋਸਤੀ ਵਡਾਰੂ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ॥
naal iaane dhosatee vaddaaroo siau neh ||
Friendship with a fool, and love with a pompous person,

ਪਾਣੀ ਅੰਦਰਿ ਲੀਕ ਜਿਉ ਤਿਸ ਦਾ ਥਾਉ ਨ ਥੇਹੁ ॥੪॥
paanee a(n)dhar leek jiau tis dhaa thaau na theh ||4||
are like lines drawn in water, leaving no trace or mark. ||4||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਹੋਇ ਇਆਣਾ ਕਰੇ ਕੰਮੁ ਆਣਿ ਨ ਸਕੈ ਰਾਸਿ ॥
hoi iaanaa kare ka(n)m aan na sakai raas ||
If a fool does a job, he cannot do it right.

ਜੇ ਇਕ ਅਧ ਚੰਗੀ ਕਰੇ ਦੂਜੀ ਭੀ ਵੇਰਾਸਿ ॥੫॥
je ik adh cha(n)gee kare dhoojee bhee veraas ||5||
Even if he does something right, he does the next thing wrong. ||5||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਚਾਕਰੁ ਲਗੈ ਚਾਕਰੀ ਜੇ ਚਲੈ ਖਸਮੈ ਭਾਇ ॥
chaakar lagai chaakaree je chalai khasamai bhai ||
If a servant, performing service, obeys the Will of his Master,

ਹੁਰਮਤਿ ਤਿਸ ਨੋ ਅਗਲੀ ਓਹੁ ਵਜਹੁ ਭਿ ਦੂਣਾ ਖਾਇ ॥
huramat tis no agalee oh vajahu bh dhoonaa khai ||
his honor increases, and he receives double his wages.

ਖਸਮੈ ਕਰੇ ਬਰਾਬਰੀ ਫਿਰਿ ਗੈਰਤਿ ਅੰਦਰਿ ਪਾਇ ॥
khasamai kare baraabaree fir gairat a(n)dhar pai ||
But if he claims to be equal to his Master, he earns his Master's displeasure.

ਵਜਹੁ ਗਵਾਏ ਅਗਲਾ ਮੁਹੇ ਮੁਹਿ ਪਾਣਾ ਖਾਇ ॥
vajahu gavaae agalaa muhe muh paanaa khai ||
He loses his entire salary, and is also beaten on his face with shoes.

ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਤਾ ਖਾਵਣਾ ਤਿਸੁ ਕਹੀਐ ਸਾਬਾਸਿ ॥
jis dhaa dhitaa khaavanaa tis kaheeaai saabaas ||
Let us all celebrate Him, from whom we receive our nourishment.

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਚਲਈ ਨਾਲਿ ਖਸਮ ਚਲੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥੨੨॥
naanak hukam na chaliee naal khasam chalai aradhaas ||22||
O Nanak, no one can issue commands to the Lord Master; let us offer prayers instead. ||22||

❁

ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਤਿਨੑ ਹਰਿ ਰਖਣਹਾਰਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
jin(h)aa a(n)tar gurmukh preet hai tin(h) har rakhanahaaraa raam raaje ||
Those Gurmukhs, who are filled with His Love, have the Lord as their Saving Grace, O Lord King.

ਤਿਨੑ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕੋਈ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਿਨੑ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥
tin(h) kee ni(n)dhaa koiee kiaa kare jin(h) har naam piaaraa ||
How can anyone slander them? The Lord's Name is dear to them.

ਜਿਨ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਸਭ ਦੁਸਟ ਝਖ ਮਾਰਾ ॥
jin har setee man maaniaa sabh dhusaT jhakh maaraa ||
Those whose minds are in harmony with the Lord - all their enemies attack them in vain.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਰਖਣਹਾਰਾ ॥੩॥
jan naanak naam dhiaaiaa har rakhanahaaraa ||3||
Servant Nanak meditates on the Naam, the Name of the Lord, the Lord Protector. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥
salok mahalaa doojaa ||
Shalok, Second Mehla:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਦਾਤਿ ਆਪਸ ਤੇ ਜੋ ਪਾਈਐ ॥
eh kinehee dhaat aapas te jo paieeaai ||
What sort of gift is this, which we receive only by our own asking?

ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥
naanak saa karamaat saahib tuThai jo milai ||1||
O Nanak, that is the most wonderful gift, which is received from the Lord, when He is totally pleased. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥
eh kinehee chaakaree jit bhau khasam na jai ||
What sort of service is this, by which the fear of the Lord Master does not depart?

ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak sevak kaaddeeaai j setee khasam samai ||2||
O Nanak, he alone is called a servant, who merges with the Lord Master. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨੑੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥
naanak a(n)t na jaapan(h)ee har taa ke paaraavaar ||
O Nanak, the Lord's limits cannot be known; He has no end or limitation.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥
aap karaae saakhatee fir aap karaae maar ||
He Himself creates, and then He Himself destroys.

ਇਕਨੑਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥
eikan(h)aa galee ja(n)jeereeaa ik turee chaReh biseeaar ||
Some have chains around their necks, while some ride on many horses.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
aap karaae kare aap hau kai siau karee pukaar ||
He Himself acts, and He Himself causes us to act. Unto whom should I complain?

ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥
naanak karanaa jin keeaa fir tis hee karanee saar ||23||
O Nanak, the One who created the creation - He Himself takes care of it. ||23||
❁
ਹਰਿ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਭਗਤ ਉਪਾਇਆ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥
har jug jug bhagat upaiaa paij rakhadhaa aaiaa raam raaje ||
In each and every age, He creates His devotees and preserves their honor, O Lord King.

ਹਰਣਾਖਸੁ ਦੁਸਟੁ ਹਰਿ ਮਾਰਿਆ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਤਰਾਇਆ ॥
haranaakhas dhusaT har maariaa prahalaadh taraiaa ||
The Lord killed the wicked Harnaakhash, and saved Prahlaad.

ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨਿੰਦਕਾ ਪਿਠਿ ਦੇਇ ਨਾਮਦੇਉ ਮੁਖਿ ਲਾਇਆ ॥
aha(n)kaareeaa ni(n)dhakaa piTh dhei naamadheau mukh laiaa ||
He turned his back on the egotists and slanderers, and showed His Face to Naam Dayv.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸੇਵਿਆ ਅੰਤਿ ਲਏ ਛਡਾਇਆ ॥੪॥੧੩॥੨੦॥
jan naanak aaisaa har seviaa a(n)t le chhaddaiaa ||4||13||20||
Servant Nanak has so served the Lord, that He will deliver him in the end. ||4||13||20||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa pehilaa ||
Shalok, First Mehla:

ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥
aape bhaa(n)dde saajian aape pooran dhei ||
He Himself fashioned the vessel of the body, and He Himself fills it.

ਇਕਨੑੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲੑੈ ਰਹਨਿੑ ਚੜੇ ॥
eikan(h)ee dhudh samaieeaai ik chul(h)ai rahani(h) chaRe ||
Into some, milk is poured, while others remain on the fire.

ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨਿੑ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥
eik nihaalee pai savani(h) ik upar rahan khaRe ||
Some lie down and sleep on soft beds, while others remain watchful.

ਤਿਨੑਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥
tin(h)aa savaare naanakaa jin(h) kau nadhar kare ||1||
He adorns those, O Nanak, upon whom He casts His Glance of Grace. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥
mahalaa doojaa ||
Second Mehla:

ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥
aape saaje kare aap jaiee bh rakhai aap ||
He Himself creates and fashions the world, and He Himself keeps it in order.

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥
tis vich ja(n)t upai kai dhekhai thaap uthaap ||
Having created the beings within it, He oversees their birth and death.

ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥
kis no kaheeaai naanakaa sabh kichh aape aap ||2||
Unto whom should we speak, O Nanak, when He Himself is all-in-all? ||2||

ਪਉੜੀ ॥
pauRee ||
Pauree:

ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
vadde keeaa vaddiaaieeaa kichh kahanaa kahan na jai ||
The description of the greatness of the Great Lord cannot be described.

ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
so karataa kaadhar kareem dhe jeeaa rijak sa(n)baeh ||
He is the Creator, all-powerful and benevolent; He gives sustenance to all beings.

ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥
saiee kaar kamaavanee dhur chhoddee ti(n)nai pai ||
The mortal does that work, which has been pre-destined from the very beginning.

ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
naanak ekee baaharee hor dhoojee naahee jai ||
O Nanak, except for the One Lord, there is no other place at all.

ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ
so kare j tisai rajai ||24||1|| sudhu
He does whatever He wills. ||24||1|| Sudh||

-----===== 𝗞𝗜𝗥𝗧𝗔𝗡 𝗙𝗜 =====-----